Paths of Glory Film Analizi



"Bu alman həşəratını görürsüz ?
Sabah mən öləcəm amma ,o, yaşayacaq. Mənim arvadıma və uşağıma məndən daha yaxın olacaq..."

  Paths of Glory Stanley Kubrick-in mənə görə şah əsəridir. Film Almaniya və Amerikadakı premyerasında gəlir rekordları qırdıqdan sonra Fransanın təkidləri ilə bir çox ölkədə qadağan olunmuşdur. Gəlir rekordlarından sonra yığışdırılmış film insanların "United Artists" şirkətinə təzyiq göstərməsi səbəbi ilə yenidən satışa buraxılmışdır. İspan diktatoru Francisco Franco filmi qadağa etmişdir və yalnız İspaniyada 1985-ci ildə göstərimə girmişdir. 1957-ci ildə premyera görən film Fransada ilk dəfə 1975-ci ildə nümayiş edilmişdir. Bir çox ölkənin gətirmiş olduğu senzura səbəbilə film heç bir mükafat qazana bilməmişdir. Paths of Glory 1992-ci ildə Amerika tərəfindən "The National Film Archive"-ə daxil edilmiş və burada qorunmaqdadır. 




" I Dünya müharibəsi ərzində milyonlarca insan öldü və ya zehni və fiziki cəhətdən şikəst qaldı, azadlıq və şərəf mübarizəsi üçün deyil, bir ovuc insanın qələbə və şövkət zövqünü təmin etmək üçün..." (c) Michel Chion

Humphrey Cobb-un eyni adlı romanı əsasında çəkilmiş film fransız-alman əsgərlərinin Anthill uğrunda mübarizəsi haqqında danışılır. Kubrick-in digər filmlərində olduğu kimi bu film də müharibənin çirkinliyini, əmr verən insanların gördüyü çirkli işləri gözlər önünə gətirir. Ədalət, vicdan anlayışının əslində bir dönəmə aid olmadığını və bu gün ki, gündə də bunları görməyin necə də ağır olduğunu demək məcburiyyətindəyəm. İnsanoğlu həqiqətən də gördüyümüz ən vəhşi canlıdır. 




Tarixdə bu qədər müharibə gördülər və texnologiya inkişaf etdikcə insanları maarifləndirmək məqsədi ilə bir çox film çəkdilər. Amma hələ də insanlar öz eqolarını təmin etmək üçün dünyanın hər yerində müharibələr edir günahsız insanları öldürürlər. Müharibə psixopat generalların, böyüklərin işidir və onları heç kəs dayandıra bilməz... Kirk Douglas-ın məhkəmə salonunda dediyi kimi : 

"Zaman-zaman insan olduğum üçün utanmışam. Bu da həmin günlərdən biridir..." 


  Bundan sonrakı hissəyə spoiler aiddir. Son səhnə həqiqətən də çox dərin idi. Hər şeyi bilməsinə baxmayaraq yenə də günahsız əsgərlərin öldürülməsi iç burxuducu idi. Hətta şüuru yerində olmayan yaralı əsgəri belə gözlərini yumaraq öldürmələri can alıcı nöqtə idi. Digər kritik nöqtə isə əsgərlərin ədalətsiz rejimə qurban getməsi üçün seçilməsi idi. 


Seçilən 3 kişidən birinin dediyi sözə bəlkə də çox diqqət etməmisiniz. Demişdi ki, "cəmiyyət məni istəmir, ona görə ,general, məni seçdi..." Həqiqətən də çox təsir edici nöqtə idi. Cəmiyyət sürü halında yaşamağı sevir. Əgər sürüyə qarşı çıxsan ya öldürülürsən ya qovulursan. Bunu qərarlaşdırmaq isə tanrının yarqılamasına inanıb amma bunu Tanrıya buraxmayan insanlara qalmış bir şeydir. Millətçilik, vətənpərvərlik bunların hamısı əslində insan eqosunu təmin etmək üçün işlədilən bir yalandır. Bir xainin son sığınacağı vətənpərvərlikdir. Əgər bir insan qərarlara qarşı çıxıb , insanlara doğru yolu göstərsə belə onun millətinin heç bir önəmi yoxdur. O, artıq ölməlidir. 

Son səhnədə mahnı söyləyən alman qızı daha sonra S.Kubrick ilə evlənir və Christiane Kubrick adını alır.
 


Həmin səhnədə səsləndirilən mahnının ingilis dilində olan versiyası : 

A faithful soldier, without fear,
He loved his girl for one whole year,
For one whole year and longer yet,
His love for her, he'd ne'er forget.

This youth to foreign land did roam,
While his true love, fell ill at home.
Sick unto death, she no one heard.
Three days and nights she spoke no word.

And when the youth received the news,
That his dear love, her life may lose,
He left his place and all he had,
To see his love, went this young lad...

He took her in his arms to hold,
She was not warm, forever cold.
Oh quick, oh quick, bring light to me,
Else my love dies, no one will see...

Pallbearers we need two times three,
Six farmhands they are so heavy.
It must be six of soldiers brave,
To carry my love to her grave.

A long black coat, I must now wear.
A sorrow great, is what I bear.
A sorrow great and so much more,
My grief it will end nevermore.

Yazar : Nicat Haciyev
Next PostSonraki Kayıt Previous PostÖnceki Kayıt Ana Sayfa

0 comments:

Yorum Gönder